DAYAK YİYEN KADIN

    Sevmek nasıl büyütüldük ve nasıl büyütüldük anlamıyorum.Kadınlarımız fedakar cefakar olmalı mı bu kadar.Sohbet ederken birden bire anlatmaya başladı.Belkide paylaşacak yada yön gösterebilecek birisine ihtiyacı vardı.Ama ne diyebilirdim ki ayrıl çocuğundan ayrı kalsanda çekme terket demelimiydim yoksa  çek katlan inan korkuyordum içimdeki gerçek çekmemesi gerektiğini söylemem konusunda beni dürtüklüyordu.Ama kadın cinayetlerinin bu kadar çok işlendiği ülkemizde inan bu vebale girmek istemedim.Eşi kompleksli kaybetme korkusu yaşayan ve sürekli kıskanan birisiydi.Sürekli dövdüğü belliydi anlattıklarına göre;

   ""Eşimle severek evlendik ama evlendikten bir ay sonra sürekli ne desem de tartışmalar çıkarıyor beni saçma sapan bahanelerle suçluyordu.Ona ne kadar anlatsamda beni anlamıyordu.Artık eskisi gibi ilgili değildim çok sevmeme rağmen pskolojim bozulmuştu.İlgilenmediğimi bahane edip tartışmaya başlamıştık.Anlatıyorum ama benim gitmemden korktuğu için tehditlere savurmaya başladı.Yaptığının kötü olduğunu anlatmaya çalıştıkça yüzüme inen darbelerle bir yandan kendime gelmeye çalışırken bir daha bir daha vurmaması için yalvarmaya başlamıştım.Eğer o anda çekip gitsem daha fazla zarar vericekti.Uzaklaşmaya kapıya yöneldikçe kafama inen darbelerle ağlıyorum ayağa kalkmaya çalıştıkça dengem sarsılıyordu.İşte gitmeden önce sana neler yapıcam sen gör beni bırakıyorsun ha sana öyle bir zarar vercem ki görüceksin dedikçe yalvarmaya başladım.Saçlarımdan koridora doğru sürüklüyor.Çırpınmaya çalıştıkça boğazımı sıkıyor dizleriyle üstüne ağırlık veriyordu.Yediğim dayak  o kadar acı vermiştiki artık vücudumdaki darplar değil yüreğimdeki acı beni mahvetmişti.O kadar dayak yemiştim ki korkudan yalvarmaya başladım.Ağlayarak sadece olayın kapanmasını istiyordum çaresizdim o an ne yapacağımı bilemedim.Saatlerce yalvardıktan sonra barıştı benimle.Hala dayak yiyorum ve inanın o kadar çaresizim ki ben çocuğumu bırakıp nasıl gidebilirdim.Ya uzak bir yere kaçıp sığınmam lazım.Kaybolmam lazım ortalıktan.Eskisi gibi olmasa da arada şiddet uyguluyor gideceğimi anladığı zamanlarda arada siddet gösteriyor.Hep mutlu olmak mutluluk rolü yapmaktan sıkıldım ""dedi.
    Şimdi ne demeliyim ben anlayamadım.Sadece dediğim önce kaybettiği güvenini tekrardan kazanması için pskiyatriste gitmesini ve bir süre destek aldıktan sonra mantıklı bir karar vermesini istedim.Çünkü hayatta nasıl ayaklarımın üzerinde dururum korkusu vardı.Şimdi ise aklım hala onda kalır acaba ne yaptı diye düşünürüm....